گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد بابل، دانشگاه آزاد اسلامی، بابل، ایران.
چکیده:
زمینه و هدف: سقط جنین به ختم بارداری، قبل از اینکه جنین توانایی ادامه حیات در خارج از بدن مادر را داشته باشد، اطلاق شده است. سقط جنین شرعاً امری حرام است، خواه حمل ناشی از نکاح باشد یا زنا و تجاوز به عنف. دلیل این امر هم ظهور اطلاق ادله است. با تصویب قانون سقط درمانی و صدور مجوز در مواردی که با تأیید سه پزشک حاذق صورت میگیرد. بنا بر تحقیقات صورتگرفته آمار مرگ و میر زنان ناشی از سقطهای غیر قانونی به شدت کاهش یافته است. با توجه به مسکوتبودن این قانون در مورد زنانی که مورد تجاوز به عنف قرار میگیرند، بررسی ابعاد مختلف بارداری ناشی از تجاوز به عنف و استفاده از قواعد فقهی (عسر و حرج و لاضرر) ضرورت یافته است.
روش: روش تحقیق، توصیفی ـ تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات، کتابخانهای و با مراجعه به کتب و مقالات صورت گرفته است.
ملاحظات اخلاقی: در تحقیق حاضر، اصل امانتداری، صداقت، بیطرفی و اصالت اثر رعایت شده است.
یافتهها: بررسی این قواعد نشان از آن دارد که مقنن با استفاده از ظرفیتهای فقهی و حقوقی این دو قاعده میتواند در صورت اثبات حرج زنان بزهدیده ناشی از تجاوز به عنف در مواد قانونی سقط درمانی بازنگری نمایند.
نتیجهگیری: عسر و حرج سبب سقط نخواهد شد، در حالی که قاعده لاضرر بر ادله حرمت سقط حکومت دارد. خواه این حمل ناشی از سبب شرعی باشد یا از راه زنا و تجاوز به عنف باشد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
دریافت: 1398/12/3 | پذیرش: 1399/2/29